Katarzyna Lassak „Helios”
Katarzyna Lassak – skrzypaczka, absolwentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina, (2020) gdzie pod kierunkiem prof. Janusza Wawrowskiego z wyróżnieniem obroniła pracę doktorską (2022). Dokonała pierwszego nagrania zapomnianego II Koncertu skrzypcowego „Góralskiego” Jana A. Maklakiewicza z Orkiestrą Polskiego Radia w Warszawie, w Studiu Koncertowym im. Witolda Lutosławskiego. Pochodzi z Zakopanego, z rodziny góralskiej o wielopokoleniowych tradycjach muzycznych, jest prymistką Muzyki Rodziny Lassaków „Heliosów”. Koncertując, często zestawia swoją interpretację muzyki klasycznej inspirowanej folklorem z tradycyjnym wykonaniem muzyki podhalańskiej.
Występowała jako solistka z orkiestrami symfonicznymi Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy, Filharmonii Świętokrzyskiej w Kielcach, Filharmonii Zielonogórskiej, Filharmonii w Szczecinie oraz z Orkiestrą Polskiego Radia w Warszawie, a także z orkiestrą kameralną Warsaw Players, Tatrzańską Orkiestrą Klimatyczną i Atom String Quartet. Współpracowała z takimi dyrygentami, jak Michał Klauza, Łukasz Borowicz, Paweł Kapuła, Przemysław Fiugajski, Agnieszka Kreiner i Norbert Twórczyński. Występowała na międzynarodowych festiwalach muzycznych – są wśród nich Festiwal Smyczkowy „Mistrzowie polskiej wiolinistyki”, „Emanacje”, „Gaude Mater”, „Muzyczne Przestrzenie”, „Ogrody Muzyczne” i Festiwal im. Piotra Janowskiego. Zagrała recitale m.in. w Teatrze Muzycznym ROMA, Muzeum Karola Szymanowskiego w willi „Atma”, czy w Pałacu Prezydenckim.
Jest laureatką wielu konkursów. W wieku 18 lat wygrała Konkurs Wokalny „Pamiętajmy o Osieckiej”. W ostatnim roku zdobyła 9 pierwszych miejsc w konkursach ogólnopolskich i międzynarodowych, w tym: Grand Prix „Sabałowe Gęśle” dla najlepszego instrumentalisty na Międzynarodowym Festiwalu Folkloru Ziem Górskich i Nagrodę honorową „Dziadońcyn Smycek”. Była stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2023 r. nadano jej honorowy tytuł Wierchowej Orlicy.
„Katarzyna Lassak to, pochodząca z rodziny góralskiej o wspaniałych tradycjach muzycznych, inteligentna i uzdolniona skrzypaczka. W błyskotliwy sposób łączy swoje tradycje ludowe, umiejętności wiolinistyczne i zdolności wokalne”.
dr hab. Janusz Wawrowski, prof. UMFC
Relacja z koncertu 23.02.2024 w Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie
RADIO SZCZECIN: https://radioszczecin.pl/172,9379,rodzina-lassakow-heliosow-i-orkiestra-pod-batuta
Rodzina Lassaków „Heliosów” z Zakopanego i Maestro Łukasz Borowicz
Katarzyna Lassak – skrzypce
Łukasz Borowicz – dyrygent
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii w Szczecinie
Program.pdfRelacja z koncertu w Filharmonii Pomorskiej im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy (5 listopada 2023)
Katarzyna Lassak była gościem audycji „Źródła” w Radiowej Dwójce. Cała audycja dostępna do odsłuchania na stronie:
Katarzyna Lassak odebrała doktorat z wyróżnieniem na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.
22 lutego 2023, Święto Uczelni
fot. Mateusz Żaboklicki
Relacja z koncertu „Inspiracje kompozytorów folklorem góralskim”. Zakopane, 27 sierpnia 2022 r.
Wykonawcy:
Katarzyna Lassak – skrzypce
Michał Klauza – dyrygent
Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie
Muzyka Rodziny Lassaków „Heliosów” z Zakopanego
Recenzje w czasopiśmie „Ruch Muzyczny”
Recenzja w „Ruchu Muzycznym” z koncertu finałowego 30. Festiwalu Smyczkowego „Mistrzowie polskiej wiolinistyki” w Filharmonii Zielonogórskiej im. Tadeusza Bairda (19.11.2021).
[…] Kolejny był neoklasyczny i ludowo nacechowany II Koncert „Góralski” Jana Adama Maklakiewicza. To dzieło z roku 1952 roku, wykonywane sporadycznie, zostało przywrócone publiczności za sprawą młodej skrzypaczki Katarzyny Lassak (absolwentki UMFC), rodowitej góralki z Zakopanego. Na początek wykonała wraz z siostrą i koncertmistrzem FZ nutę ozwodną zakopiańską, co było świetnym wprowadzeniem do kompozycji Maklakiewicza, w której owa nuta jest cytowana i twórczo opracowana. Koncert doczekał się swego idealnego wykonawcy – skrzypaczki rozumiejącej muzykę źródeł oraz jej artystyczne przekomponowania. Należy się spodziewać, że utwór zyska nowe życie koncertowe.
– Barbara Literska
Recenzja w „Ruchu Muzycznym” z koncertu finałwowego Festiwalu „Świętokrzyskie Dni Muzyki” w Filharmonii w Kielcach (23-24.11.2023).
Piękne, mądre i fascynujące
Idea prezentowania polskich kompozycji, nigdy wcześniej w Kielcach niewykonywanych, po raz 31 doczekała się realizacji. Taka misja przyświeca Świętokrzyskim Dniom Muzyki.
[...] W prawdziwie wielkim stylu utrzymany był także finałowy koncert symfoniczny.
Kolejny punkt programu stanowił II Koncert skrzypcowy „Góralski” Jana Adama Maklakiewicza. Dzieło pochodzi z 1952 roku i utrzymane jest w stylistyce neoklasycznej z bardzo wyraźnymi nawiązaniami do folkloru góralskiego, operuje językiem tonalno-modalnym. Kompozytor już na samym początku cytuje nutę ozwodną zakopiańską, którą następnie poddaje pracy motywicznej. To kawał porządnej symfoniki, z ciekawymi harmoniami i wyraźnym naciskiem na metrorytmikę. Dominuje w nim taneczność, choć kompozytor nie unika też bardziej nastrojowych i refleksyjnych melodii (pierwszy temat drugiej części, środkowy temat finału). Koncert był utworem w zasadzie zapomnianym do czasu, gdy zainteresowała się nim Katarzyna Lassak – młoda skrzypaczka, Góralka, która uczyniła go tematem swoich prac dyplomowych oraz włączyła do repertuaru, a także dokonała nagrania płytowego. Już sama powierzchowność artystki pozwoliła przypuszczać, że będziemy mieli do czynienia z wykonaniem autentycznym. Lassak zaprezentowała się w stroju tradycyjnym i... w towarzystwie rodziców: Haliny Maciata-Lassak i Tomasza Lassaka oraz siostry Anny Lassak. Czworo muzykantów wykonało oryginalną ozwodną zakopiańską, co stanowiło doskonałe preludium do Koncertu.
Jak w interpretacji skrzypaczki zabrzmiało dzieło Maklakiewicza? Przede wszystkim prawdziwie.
Artystka z pełną świadomością ukazywała obecne w kompozycji nawiązania do ludowości, grała z ogromnym zaangażowaniem. Nie obyło się bez bisów – na estradzie znów pojawiła się rodzina z Zakopanego. Grający na tradycyjnych instrumentach podhalańskich muzycy, byli też bohaterami poprzedniego wieczoru.
– Łukasz Kaczmarek